“บนแขนของผมจะมีเทวดารักษาคุ้มครอง มันจะบิดเล็กน้อย เมื่อผมเผลอหลับบนเบาะรถกลางแดดสิบโมงเช้าที่ร้อนจัด” ลูอิส แฮมิลตัน ยอดนักขับรถฟอร์มูล่าวันชาวอังกฤษเล่ากับสื่อ

ช่วงปลายปี 2018 ที่ผ่านมาหลังจากคว้าแชมป์โลกสมัยที่ 5 ให้ตัวเองได้ แฮมิลตันก็มีแผนการที่เพิ่มรอยสักบนร่างกายเพื่อแทนชัยชนะดังกล่าว โดยยังไม่รู้ว่าจะออกมาเป็นรูปแบบไหน แต่แฮมิลตันก็บอกว่ามันคงต้องมีเลข 5 มาปนอยู่ในนั้นแน่นอน

เจ้าของแชมป์โลกเอฟวันเป็นที่สนอกสนใจของแฟนนักแข่งรถเมื่อเขาคว้าแชมป์สมัยที่สองได้ในปี 2015 และถูกเชิญขึ้นปกนิตยสารโดยเนื้อหาในเล่มพูดถึงเรื่องราวของรอยสักบนตัว ที่เขากล่าวว่า “เขารักรอยสักของเขามาก”

ในวันนั้นแฮมิลตันยังไม่มีรูปสิงโตตัวใหญ่บนไหล่ขวา แต่ตลอดแขนซ้ายของเขามีรูป The Pieta หรือภาพพระแม่มารีกำลังอุ้มพระเยซูน้อยที่เอามาจากผลงานปั้นของไมเคิล แองเจลโล่ ยอดศิลปินชาวอิตาลีในอดีต ซึ่งรวมรูปภาพของนางฟ้า เทวดา กางเขนและหัวใจไว้ด้วยกัน แฮมิลตันกล่าวว่าเขาทั้งเชื่อมั่นและศรัทธาอย่างแรงกล้าในเรื่องพระเจ้า สมกับที่เขาสักคำว่า Faith ไว้บนไหล่ขวา เช่นเดียวกันกับการให้ความสำคัญกับครอบครัว ทำให้เขาสักคำว่า Family ไว้บนไหล่

กลางหน้าอกของลูอิส แฮมิลตันคือรูปดาวเข็มทิศ ซึ่งมีความหมายแฝงว่าศาสนาที่นับถือนี้เองที่เป็นเข็มทิศในการดำเนินชีวิตของเขา โดยบนเนินอกเกือบถึงคอแฮมิลตัวสลักคำว่า powerful beyond measure ที่เป็นคำของนักเขียนมาเรียเน่ วิลเลียมสัน มีความหมายว่า พลังนั้นอยู่เหนือการวัดได้

ลูอิส แฮมิลตันกลายเป็นนักแข่งเบอร์หนึ่งของโลกหลังจากเก็บชัยชนะได้อย่างต่อเนื่อง และข้อความทรงพลังที่ช่วยให้เขาพุ่งแซงหน้าทุกคนขึ้นไปปรากฏอยู่บนแผ่นหลังพร้อมรูปกางเขนใหญ่และปีกนางฟ้า คือข้อความที่กล่าวว่า ‘Rise above it, No matter what life throws at you’-ปีนขึ้นไปอยู่เหนือมันให้ได้ ไม่ว่าชีวิตจะปาอะไรใส่คุณก็ตาม ทำให้หลายต่อหลายครั้งที่แฮมิลตันดูไม่น่าจะคว้าแชมป์หรือเก็บชัยชนะในสนามแข่งขันได้กลับทำเรื่องที่น่าเหลือเชื่อสำหรับคอความเร็วได้เสมอ ซึ่งทั้งข้อความและรูปกางเขนนี้เขาสักลงบนหลังไว้ในปีที่ชนะเลิศครั้งที่ 3 ในปี 2015 ซึ่งเป็นการครองแชมป์สองปีติด

สถิติการเอาชนะได้ถึง 9 สนามในปี 2017 ทำให้ฮามิลตันได้ครองแชมป์โลกในปีนั้นหลังพลาดท่าได้แค่อันดับสองในปี 2016 ฮามิลตันเดินเข้าร้านสักอีกครั้งและคราวนี้เขาได้รูปหัวสิงโตตัวใหญ่บนไหล่ขวาที่เดิมว่างอยู่ มันเป็นสิงโตที่กำลังแสยะเขี้ยวอย่างน่าเกรงขาม

ในปี 2018 ที่ผ่านมาลูอิส ฮามิลตันยิ่งสุดยอดเข้าไปใหญ่ เมื่อเขาสามารถเก็บคะแนนสะสมได้ถึง 3,000 คะแนนจากการคว้าแชมป์ไปมากถึง 11 สนาม คว้าตำแหน่งออกตัวคันแรกไป 11 หนและขึ้นโพเดี่ยมไป 17 ครั้ง กลายเป็นแชมป์สมัยที่ 5 ของตัวเอง นั่นจึงทำให้ฮามิลตันเริ่มคิดที่จะหารอยสักสักอย่างเพื่อเอาไว้แทนความสำเร็จในครั้งนี้ และมันจะต้องมีความหมายที่ดีอย่างแน่นอนที่สุด

ถ้าพูดถึงการแข่งขันเทนนิสที่เป็นเอกลักษณ์ที่สุดรายการหนึ่งของโลก ต้องยกให้รายการแข่งที่เป็นตำนานอย่างการแข่งขันวิมเบิลดันที่ประเทศอังกฤษ รายการบนสนามหญ้าที่มีธรรมเนียมปฏิบัติสมกับความเก่าแก่ที่สุดของมัน โดยเฉพาะการที่ผู้เข้าแข่งขันทุกคนจะลงสนามด้วยชุดแต่งการสีขาว

ก่อนหน้าปี 2012 นักเทนนิสที่ลงแข่งขันในวิมเบิลดันค่อนข้างถูกควบคุมในเรื่องของภาพลักษณ์มาก ภาพนักกีฬาที่ลงแข่งขันภายใต้ชุดแต่งกายสีขาวสะอาด วิ่งไล่หวดลูกเทนนิสอยู่บนสนามหญ้าสีเขียว เป็นสิ่งที่แสดงออกถึงความเป็นเทนนิสรายการนี้ รอยสักเป็นสิ่งที่ทางฝ่ายจัดการแข่งขันต้องการให้ผู้เข้าแข่งขันพยายามซ่อนไว้ในชุดแต่งกายที่รัดกุม แต่แล้วประโยคเด็ดที่เปลี่ยนแปลงแนวทางในการแต่งกายของนักเทนนิสที่ลงแข่งขันวิมเบิลดันไปตลอดกาลก็คือ การตัดสินของคณะกรรมการเทนนิสที่มองว่า ตราบใดที่ตัวรอยสักไม่ได้แสดงออกถึงการโฆษณาสินค้าหรือผลิตภัณฑ์ใดใด ให้ถือว่ารอยสักนั้นไม่ละเมิดเงื่อนไขเกี่ยวกับกฎของการแข่งขัน

ช่วงหลายปีหลังจากนั้น นักเทนนิสชายได้ส่งต่อค่านิยมการมีรอยสักบนเรือนร่างไปสู่นักเทนนิสหญิงทีละนิด ๆ จนกระทั่งมีนักกีฬาเทนนิสหญิงบางรายที่ชื่นชอบรอยสักเป็นชีวิตจิตใจ และนำสิ่งนี้ลงสู่คอร์ทวิมเบิลดัน

ในปี 2017 เกมการแข่งขันวิมเบิลดันถูกกล่าวถึงด้วยเรื่องราวของรอยสักบนร่างกายของนักเทนนิสหญิงที่ลงแข่งขันในรอบแรก นำมาโดยเบ็ธธานี่ แมตเท็ค-แซนด์ นักเทนนิสสาวอเมริกันที่ลงเล่นในฐานะไวลด์ การ์ดในเซคชั่น 1 รอยสักรูปดอกไม้สีสดทั้งการ์ซีเนียและดอกบัวตลอดท้องแขนซ้ายทำให้เบ็ธธานี่กลายเป็นจุดสนใจ

หลังจากที่โปโลน่า เฮอร์ค็อก นักเทนนิสสาวสโลวีเนียลงเล่นในเซคชั่นที่ 2 บ้าง รอยสักเต็มความยาวแขนขวา มันโดดเด่นด้วยรูปกุหลาบและรูปหัวกะโหลกที่วาดด้วยหมึกสีดำ คลุมตั้งแต่หัวไหล่ลงมาจนถึงข้อมือ ความสนใจในการแข่งขันถูกแบ่งไปยังเรื่องราวของรอยสักนักกีฬาหญิง แม้กระทั่งลอร่า ร็อบสัน นักเทนนิสสาวความหวังของคนอังกฤษเจ้าถิ่น สื่อก็รายงานถึงรอยสักที่เห็นเพียงยอดมงกุฎเล็กน้อยบนสีข้างของเธอด้วย

โปโลน่า เฮอร์ค็อก เจ้าของรอยสักที่เป็นที่ถูกกล่าวถึงสามารถผ่านเข้ารอบ 3 มาได้แต่ก็ต้องมาพ่ายให้สเว็ตลาน่า คุซเน็ตโซว่า นักเทนนิสรัสเซีย สื่อก็ยังคงให้ความสนใจต่อในเรื่องรอยสัก โดยคราวนี้ไปชูประเด็นรอยสักหนึ่งในสี่จุดหลักของคุซเน็ตโซว่าที่เป็นข้อความว่า ‘pain doesn’t kill me, I kill the pain’ อันมีความหมายว่าความเจ็บปวดล้มฉันไม่ได้ ฉันสิที่คว่ำความเจ็บปวดเสียเอง แต่นักเทนนิสสาวจากรัสเซียก็มาจบแค่รอบก่อนรองชนะเลิศเมื่อพ่ายแพ้ให้การ์บีเน่ มูกูรูซ่า นักเทนนิสจากสเปนที่ทะยานไปถึงรอบชิงชนะเลิศที่ได้พบกับแชมป์เก่าอย่างวีนัส วิลเลี่ยม

                เกมนัดชิงชนะเลิศจบลงด้วยชัยชนะที่พลิกล็อกของมูกูรูซ่า ซึ่งเป็นมือวางอันดับ 14 ของรายการเหนือวีนัส วิลเลี่ยม มือวางอันดับ 10 ไป 2-0 เซต ถึงอย่างนั้นก็ยังมีข่าวเล็ก ๆ เรื่องรอยสักรูปดอกกุหลาบบนไหล่ซ้ายของวิลเลี่ยมผู้แพ้

                วิมเบิลดัน 2017 กลายเป็นเรื่องราวของการแข่งขันและรอยสักที่โดดเด่นเกินความสนใจที่มีต่อชุดแฟชั่นสีขาว รอยสักได้กลายเป็นเรื่องราวที่ถูกพูดถึงตั้งแต่วันแรกจนวันสุดท้ายของการแข่งขัน และกลายเป็นเรื่องก้าวข้ามธรรมเนียมปฏิบัติของรายการเทนนิสสำคัญรายการนี้

โอลิมปิก กีฬาแห่งมวลมนุษยชาติจะวนลูปกลับมาอีกครั้งในปี 2020 โดยมีญี่ปุ่นเป็นเจ้าภาพ สองครั้งล่าสุดมันเกิดปรากฏการณ์ความสนใจที่มีต่อรอยสักเพิ่มสูงขึ้นมากทั้งในริโอ 2016 และลอนดอน 2012 เมื่อบรรดานักกีฬาต่างพร้อมใจกันนำเสนอรอยสักทั้งเล็กและใหญ่ ไม่ใช่แค่เฉพาะลวดลายรูปวงแหวนโอลิมปิกห้าห่วงเท่านั้น แต่มันครอบคลุมไปถึงรอยสักขนาดใหญ่ที่เป็นจุดสนใจของผู้คนราวกับเป็นแฟชั่นอีกอย่างหนึ่งขอโอลิมปิกไปเลย

นักกีฬาจำนวนมากที่ปฏิเสธการมีรอยสัก แต่หากจะเลือกสักรอยเพื่อใช้เป็นที่ระลึกแล้ว ไม่มีสัญลักษณ์ใดน่าภูมิใจเท่าการจารึกว่าครั้งหนึ่งพวกเขาเคยเข้าร่วมการแข่งขันโอลิมปิกมาแล้ว

แต่ที่ประเทศญี่ปุ่น เจ้าภาพของโอลิมปิกครั้งต่อไป วัฒนธรรม ความเชื่อ และค่านิยมของพวกเขาที่มีต่อรอยสักถูกส่งต่อภาพลักษณ์ด้านลบมาอย่างยาวนาน โดยเฉพาะการที่ถูกสังคมมองว่ารอยสักเป็นเรื่องราวของกลุ่มคนไม่ดีอย่างยากูซ่า หรือไม่ก็นักเลงอย่างพวกชาวแก๊งค์ต่าง ๆ มุมมองเชิงลบที่มีต่อคนที่มีรอยสักทำให้เกิดจารีตต้องห้าม เช่น การห้ามคนมีรอยสักใช้สระว่ายน้ำสาธารณะ การห้ามใช้ห้องแช่บ่อน้ำร้อนร่วมกับคนทั่วไป ซึ่งกรณีนี้มันเลยเถิดไปถึงชาวต่างชาติอย่าง อีเรน่า เท บรีเวอตัน นักเรียนทุนจากนิวซีแลนด์ที่ถูกห้ามลงบ่อน้ำร้อนในฮอกไกโด เนื่องจากรอยสักแบบเมารีบนใบหน้าของเธอ

โยชิฮิโตะ นากาโน่ หรือที่รู้จักกันในฉายา “โฮริโยชิ ที่ 3” ยอดนักสักคนดังชาวญี่ปุ่นวัย 72 ปี เขาคือนักสักเต็มตัวตามวัฒนธรรมญี่ปุ่นที่เรียกว่า Irezumi หรือ Horimomo มาอย่างยาวนาน เขาไม่ได้เกี่ยวพันกับยากูซ่า แต่หลงใหลในสีสันและลวดลายที่ได้เห็นจากรอยสักของคนเหล่านั้นตั้งแต่อายุแค่สิบกว่าขวบ ถึงขนาดว่าต้องดั้นด้นไปขอฝากตัวเป็นลูกศิษย์ของช่างสักระดับตำนานที่ชื่อ โยชิซึกุ มูรามัตซึ ชายที่ถูกเรียกว่าเป็น Shodai Horiyoshi of Yokohama หรือผู้ก่อตั้งสมาคมสักแห่งโยโกฮาม่า ที่นั้นนากาโน่ได้เรียนจากชายผู้เป็นโฮริโยชิ รุ่นที่ 2 ทำให้เขาได้สืบทอดตำแหน่งรุ่นที่ 3 ในเวลาต่อมา เมื่อฝีมือเป็นที่ประจักษ์ นากาโน่ หรือโฮชิโยริ รุ่น 3 ก็ได้ทำงานสายนี้ เขาสร้างรอยสักทั้งคนในโลกด้านมืดและคนในโลกปกติ

นากาโน่มองเห็นถึงความเปลี่ยนแปลงใหญ่หลวงที่จะเกิดขึ้นเมื่อโอลิมปิกที่โตเกียวเริ่มต้นขึ้น โดยเฉพาะในวันที่ความพยายามเรียกร้องให้การสักรอยเป็นสิ่งผิดกฎหมายในญี่ปุ่น หากไม่สามารถแสดงใบอนุญาตทางการแพทย์เพื่อสร้างผลงานเหล่านั้น ในขณะที่นักสักต่างมองว่ามันเป็นวัฒนธรรมที่แตกต่างไป มันไม่ได้เป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับวงการแพทย์เสียหน่อย

“จะมีนักกีฬาและนักท่องเที่ยวมากมายมาที่ญี่ปุ่นในช่วงเวลาดังกล่าว พวกเขามีรอยสักที่มันมาจากต่างวัฒนธรรม มันจะเป็นอย่างไรถ้าคนเหล่านั้นไม่ได้นับอนุญาตลงฝึกซ้อมหรือทำกิจกรรมเพราะติดข้อห้ามเรื่องรอยสัก? สังคมจะมองเรื่องนี้แบบไหน?” เป็นคำถามที่นากาโน่ถามเผื่อไปถึงทัศนคติเรื่องการสักของสังคมชาวญี่ปุ่น

บรรดานักกีฬาและนักชมกีฬาที่จะเข้าร่วมการแข่งขันโอลิมปิกในปี 2020 บางคนจะไปเปิดเผยรอยสักในฐานะสมาชิกผู้มีส่วนร่วมในการแข่งขันครั้งแรก บางคนเป็นครั้งที่สอง และบางคนมากครั้งกว่านั้น พวกเขามาด้วยความภาคภูมิใจที่จะมีสัญลักษณ์ห่วงทั้งห้าบนส่วนใดส่วนหนึ่งของร่างกาย ในวันที่การสักเป็นแฟชั่นอย่างหนึ่ง บางคนจะได้นำเสนอรอยสักที่เป็นทั้งความทรงจำ ความศรัทธาและความเชื่ออันงดงามของพวกเขา

โอลิมปิก 2020 บนแผ่นดินญี่ปุ่นที่มีจารีตและความเชื่อด้านลบเกี่ยวกับคนที่มีรอยสักจะได้เผชิญหน้ากับสถานการณ์ที่เป็นจุดเปลี่ยนไปตลอดกาล